در جدول زیر پژوهش های پیشنهادی مربوط به گفتار «چرایی پرداختن به آسمان‌ها و زمین ـ ۲» قرار گرفته است؛
| کد | عنوان تحقیق | رده | وضعیت | توضیحات | متن |
| ۰۰۲۰۱ | – چیستی امر و سیر پایین آورده شدن امور در عوالم شهود | مبانی معارفی | – مفهوم امر – تدبیر امور؛ تعلق جزئیات به امر و نزول آن به سوی عوالم عمق – قضای امور – تقدیر امور – شب قدر | – خداوند این‌طور قرار داده که امور، از عرش تدبیر میشود و در خلال آسمان‌های هفت‌گانه پایین می‌آید. آسمان به آسمان پایین می‌آیند تا به زمین می‌رسند. این که امور از عرش تقدیر میشود، در بعضی آیات قرآن مطرح است. – در کل این فضا، از عرش تا زمین، تدبیر امور انجام میشود. گفته نمی‌شود که امر پایین می‌آید. اینجا فرموده «یُدَبِّرُ»؛ یعنی تدبیر میشود. تدبیر میشود، یعنی «دُبُرچینی» میشود. | |
| ۰۰۲۰۲ | بالا برده شدن امور در قیامت | مبانی معارفی | – آیات مربوط به این ماجرا در قرآن – در کدام مقطع از قیامت امور به «مرجع» خود می‌رسند؟ – چرا امور باید در قیامت جمع شوند؟ | – امور از آسمان به سوی زمین تدبیر می‌شوند؛ سپس وقتی اینجا کار انجام میشود، دوباره امور به سمت بالا میروند. هزار سال بالا میروند، تا به مکان تجمیع امور برسند. – از ابتدای قیامت هم که می‌آیند، امور دوباره آورده می‌شوند، تا بخواهند به جایگاهی برسند که خداوند بخواهد جمعشان کند. طبق آیه ۵ سوره سجده، هزار سال امور بالا میروند. | |
| ۰۰۲۰۳ | جغرافیای عوالم شهود | مبانی معارفی – جغرافیای عوالم | – در سوره سجده ابتدا خدا دارد از «عرش» صحبت می‌کند؛ مقداری جلوتر از «ارض» صحبت می‌کند: عرش در آیه ۴، ارض در آیه ۵٫ بین این دو، عوالم زیادی وجود دارد. | ||
| ۰۰۲۰۴ | مفهوم و مصادیق «سماء» در قرآن | مبانی معارفی – معناشناسی واژه‌های قرآنی | پس سماء در اینجا «فضای عظیم و بزرگی است که از عرش تا فرش را دربر می‌گیرد». این تقریبا از وسیع‌ترین مصادیق سماء در قرآن است. | ||
| ۰۰۲۰۵ | عالم دخان و جایگاه آن نسبت به آسمان‌ها و عالم مادی | مبانی معارفی – جغرافیای عوالم | – «ما بینهما» در قرآن | مثلا وقتی که شکل و شمایلِ صحنه امر، شکل بدوی داشته باشد، یک جامعه و یا قبیله بدوی میشود. امرِ دخان، یعنی به دخان رسیده و وقتی که شکل و شمایل امروزی داشته باشد، درون عالم مادی آمده است. | |
| ۰۰۲۰۶ | مفهوم «رزق» در قرآن | مبانی معارفی | در بعضی آیات آمده که رزق شما در آسمان است؛ در بعضی آیات هست که رزق شما در آسمان و زمین است و آیات متعددی دارد. | ||
| ۰۰۲۰۷ | مفهوم «غیب» در قرآن | مبانی معارفی | – الغیب در قرآن – غیب السموات و الارض در قرآن – غائبه در قرآن – کتاب مبین در قرآن | مسیرِ تا عرش [ـِ امر]، یعنی مسیرِ قبل از عرش چه مسیری است؟ در بعضی موارد از غیب مطلق و به عبارت قرآن «الغیب» می‌آید و از آنجا می‌آید به سمت شهود (که این را در بحث غیب آسمان‌ها ان‌شاءالله مطرح می‌کنیم)؛ در بعضی موارد هم از نشئات بعد می‌آید، مثل بحث کوثر. | |
| ۰۰۲۰۸ | مفهوم کوثر در قرآن | مبانی معارفی | کوثر هم اگر بخواهد وارد نشئه فعلی شود، اول در عرش وارد میشود و بعد از عرش جاری میشود. | ||
| ۰۰۲۰۹ | احادیث جاری شدن کوثر از عرش | حدیثی | در مورد آنجا که کوثر در عرش می‌آید و از آنجا می‌خواهد جاری شود، در حدیث داریم که کوثر نهری است در پایین های عرش. این ابتدای کوثردر عالم نیست؛ بلکه ابتدای کوثر در شهود است؛ وگرنه اصل کوثر در قیامت است و از آنجا می‌آید در نشئه فعلی و از عرش به پایین سرازیر میشود. | ||
| ۰۰۲۱۰ | نگاه ساختاری به آیات قرآن | مبانی معارفی – روش‌شناسی | – آیه ۵۵ سوره یونس: «أَلا إِنَّ لِلَّهِ ما فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ أَلا إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ.» چرا این دو تا جمله به دنبال هم آمده است؟ پس «أَلا إِنَّ لِلَّهِ ما فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ »و «إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ» باید با هم مرتبط باشند. ارتباطشان چیست؟ وعده‌ها در آسمان است. – در آیه ۱۰۱ سوره یونس خداوند می‌فرماید: «قُلِ انْظُرُوا ما ذا فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما تُغْنِی الْآیاتُ وَ النُّذُرُ عَنْ قَوْمٍ لا یُؤْمِنُونَ.» در این آیه به چه مقولاتی دعوت می‌شویم؟ به چیزهایی که در آسمان‌ها و زمین وجود دارد و آیات و انذارهایی که در این محدوده هستند. | ||
| ۰۰۲۱۱ | دیدگاه مفسران درباره «السماء الدنیا» | گرد آوری نظریات – تفسیر | – جن /۹-۱ – فصلت/۱۲ – ملک/۵ – حجر/۱۶ – صافات/ ۱۰-۶ | در آیات دیگر قرآن هم این موضوع هست. خداوند، آسمانِ ستارگان را تزیین کرده؛ آسمان را با ستارگان تزئین کرده است. به عبارت دیگر، ستارگان درجایگاه زینتِ آسمان دنیا هستند. آسمان دنیا برزخی است. | |
| ۰۰۲۱۲ | مفهوم «رشد» و «غیّ» در قرآن | مبانی معارفی | سلوک انسان‌ها، رشد انسان‌ها، جریانی به سوی بالاست. غیّ برعکس رشد است. جریان به سوی پایین است. از سطح به سمت اعماق است؛ این میشود غیّ. پس غیّ؛ هر جریان به سوی پایین نیست، بلکه جریان به سوی پایین از سطح صفر برزخی است. یعنی از صفر به سمت منفی یک، منفی دو، … میشود غیّ. در مقابل، از هر جایی به سمت بالا، رشد حساب میشود. |