صفحه اصلی › انجمن ها › گفتارها › چطور میتوان برزخ یا غیب آسمانها را دید؟ › پاسخ به: چطور میتوان برزخ یا غیب آسمانها را دید؟
با عرض سلام و تشکر بابت اهتمام شما به این سوال.
بنده از حرفهای شما متوجه شدم که سوالات ذیل مطرح است:
که بنده جواب برخی از آنها را از متن تا حدودی متوجه شده ام که در ذیل میآورم.
آیا واقعا خدا از ما میخواهد که آینده را از آسمان ببینیم؟
طبق آیه ۹ سوره سبا
أَ فَلَمْ يَرَوْا إِلي ما بَيْنَ أَيْديهِمْ وَ ما خَلْفَهُمْ مِنَ السَّماءِ وَ اْلأَرْضِ إِنْ نَشَأْ نَخْسِفْ بِهِمُ اْلأَرْضَ أَوْ نُسْقِطْ عَلَيْهِمْ کِسَفًا مِنَ السَّماءِ إِنَّ في ذلِکَ َلآيَةً لِکُلِّ عَبْدٍ مُنيبٍ (سبأ: ۹)
خداوند میفرماید که آیا نگاه نمیکنند به آن چیزهایی که پیش روی شان است، و آن چیزهایی که پشت سرشان است؟ پس ما باید به مقولات پیش رویمان و مقولات پشت سرمان دقت کنیم؛ دقتی تا حد نگاه کردن. اگر گفته میشد «أ فلم یتفکروا إلی ما بین أیدیهم و ما خلفهم»؛ میگفتیم ما به گذشته و آینده فکر میکنیم؛ بلکه همه فکر میکنند. اگر گفته میشد که «آیا نکته سنجی نمیکنند؟»؛ باز میگفتیم همة ما نکته سنجی میکنیم. نکاتی را از گذشته و نکاتی را درباره آینده به ذهن داریم. اما خداوند میفرماید: «أَفَلَمْ يَرَوْا»؛ آیا نگاه نمیکنند؟ شما اگر فقط یک صحنه را «ببینید»، حجم زیادی از مطلب در ذهن شما مینشیند. ساعتها میتوانید توصیف کنید. به حسب یک لحظه دیدن، ساعتها میتوانید توضیح دهید. پس خداوند صحبت از دیدن میکند. ما گذشتهها را میتوانیم مثلا از طریق آثار ببینیم؛ اما آینده را چه طور ببینیم؟ خداوند صحبت از دیدن میکند!
(چرایی پرداختن به آسمانها و زمین ـ ۱ (سبأ ۹))
که مخاطب کافرون هستند پس مسلمانان بایستی با کیفیت بهتر از این نگاه کنند.
آیا از ما میخواهد که امور را ببینیم؟
در آیه ۱۰۱ سوره یونس خداوند میفرماید: «قُلِ انْظُرُوا ما ذا فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما تُغْنِی الْآیاتُ وَ النُّذُرُ عَنْ قَوْمٍ لا یُؤْمِنُونَ»
در این آیه به چه مقولاتی دعوت میشویم؟ به چیزهایی که در آسمانها و زمین وجود دارد و آیات و انذارهایی که در این محدوده هستند.
پس طبق آیه ۱۰۱ یونس باید به سه چیز بپردازیم:
۱ـ «ما ذا فی …»، آنچه در آسمانها و زمین هستند؛
۲ـ آیات موجود در آسمانها و زمین؛
۳ـ انذارهای موجود در آسمانها و زمین.
از طرفی طبق ایه
یدَبِّرُ الْأَمْرَ مِنَ السَّماءِ إِلَى الْأَرْضِ ثُمَّ یعْرُجُ إِلَیهِ فی یوْمٍ کانَ مِقْدارُهُ أَلْفَ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ (سجده: ۵)
امور از آسمان به سوی زمین تدبیر میشوند؛ سپس وقتی اینجا کار انجام میشود، دوباره امور به سمت بالا میروند. هزار سال بالا میروند، تا به مکان تجمیع امور برسند. چرایی پرداختن به آسمانها و زمین ـ ۲
پس طبق این باید به امور حداقل نگاه کرد.
آیا اصولا راه به روی ما باز است؟
این چراییها مهم است. خداوند به ما میفرماید به آسمانها نگاه کنید؛ پس باید برای ما منطق داشته باشد. فرض کنید کسی کاری انجام داده که ناتمام است. اگر از او بخواهید که کارش را ببینید، میگوید که یک مقدار صبر کنید و بگذارید کامل شود؛ بعد آن را ببینید. کار باید به یک حدی برسد که قابل دیدن باشد؛ بعد آن را ببینید. یعنی ما کار را تا وقتی ناقص است پنهان میکنیم و ارایه نمیکنیم. خداوند در قرآن حداقل ۴۱ بار دارد جار میزند که بیایید نگاه کنید؛ بیایید نگاه کنید؛ آیا نگاه نمیکنید؟ چرا نگاه نمیکنید!؟
اگر یک نگاه سطحی به این ۴۱ آیه بکنید، حداقل تأکید از آن برداشت میشود: خداوند دارد تأکید میکند که بیایید به آسمانها نگاه کنید. بعضی جاها به نظر میرسد که لحن خداوند حاکی از توبیخ است: چرا نگاه نمیکنید!؟ بعضی جاها لحن خدا آمرانه است. در چه صورت خداوند این کار را میکند؟ چگونگی پرداختن به آسمانها ـ ۲ (تفکّر در خلقت آسمانها و زمین)
در سوره هود آیات ۱۲۲و۱۲۳ داریم: «وَ انْتَظِرُوا إِنّا مُنْتَظِرُونَ- وَ لِلّهِ غَيْبُ السَّماواتِ وَ اْلأَرْضِ»؛ باید نگاه کرد و با نگاه انتظار کشید و انتظار ظهور غیب السموات و الارض را داشت. چگونگی پرداختن به آسمانها ـ ۱ (نگاه به آسمانها)
اما سوال ذیل هنوز پا برجاست.
چطور میتوان برزخ آسمان ها و زمین را دید؟