أَ فَلا يَنْظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ (غاشیة: ۱۷)
آیا مردم در خلقت شتر نمی‌نگرند که چگونه (به انواع حکمت و منفعت برای بشر) خلق شده است؟
وَ إِلَى السَّماءِ كَيْفَ رُفِعَتْ (غاشیة: ۱۸)
و در خلقت کاخ بلند آسمان فکر نمی‌کنند که چگونه آن را بر افراشته‌اند؟
خلاصه:
آسمانی که بالای سر انسان افراشته شده و به ستارگان آراسته شده دلیل بر ربوبیت خداست.
متن تفسیر:
“وَ إِلَى السَّماءِ كَيْفَ رُفِعَتْ” و چرا به آسمان نمی‌نگرند كه چگونه افراشته شده، و به قنديل‌هاى پر نور چون خورشيد و ماه و ستارگان درخشنده آراسته گشته، و در زير آن كره هوا قرار داده شده كه مايه بقاى هر جاندار است و بدون تنفس آن هوا زنده نمی‌ماند.[۱]
[۱] ترجمه تفسیر المیزان، جلد ۲۰، صفحه ۴۶۰