أَ فَلَمْ يَنْظُرُوا إِلَى السَّماءِ فَوْقَهُمْ كَيْفَ بَنَيْناها وَ زَيَّنَّاها وَ ما لَها مِنْ فُرُوجٍ (ق: ۶)

پس مگر (منکران حق) آسمان را فراز خود نمی‌نگرند که ما چگونه بنای محکم اساس نهاده‌ایم و آن را به زیور (ستارگان رخشان) آراسته‌ایم و هیچ شکاف و خللی در آن راه ندارد؟

خلاصه:

آسمان با این ساختمان بدیع ستارگان بهترین شاهد برای قدرت و علم محیط خدا بر خلائق است.

متن تفسیر:

كلمه “فروج” جمع “فرجه” يعنى سوراخ و شكاف است. و اگر كلمه “سماء” را مقيد كرد به كلمه “فوقهم – بالاى سرشان” به اين منظور بوده كه بفهماند هر چيز را انكاركنند اين آسمان را نمى‌توانند انكار كنند، چون جلو چشمشان و بالاى سرشان است. و منظور از اينكه فرمود: آسمان را زينت داديم، اين است كه ستارگان درخشان را با آن جمال بديعى كه دارند در آسمان آفريديم، پس خود ساختمان اين بناى بديع با آن جمال خيره‌كننده‌اش، و با اينكه هيچ ترك و شكافى در آن نيست، صادق‌ترين شاهد بر قدرت قاهره، و علم محيط او به تمامى خلائق است.[۱]

[۱] ترجمه تفسیر الميزان، جلد ‌۱۸، صفحه ۵۰۹