الَّذينَ يَذْكُرُونَ اللَّهَ قِياماً وَ قُعُوداً وَ عَلى جُنُوبِهِمْ وَ يَتَفَكَّرُونَ في خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلاً سُبْحانَكَ فَقِنا عَذابَ النَّارِ (آل عمران: ۱۹۱)
آنها که در هر حالت، ایستاده و نشسته و خفته خدا را یاد کنند و دائم در خلقت آسمان و زمین بیندیشند و گویند: پروردگارا، تو این دستگاه با عظمت را بیهوده نیافریده‌ای، پاک و منزهی، ما را به لطف خود از عذاب دوزخ نگاهدار؛
خلاصه:
این آیه دلداری به رسول الله(ص) است، خداوند بین ایشان و کفار حکم می کند و آنها را عذاب خواهد کرد.
متن تفسیر:
بعل رسول اللّه صلى اللّه عليه و سلم بهم، و بشدّة شكيمتهم في الكفر و العناد، فقيل له:ادع اللّه بأسمائه العظمى، و قل: أنت وحدك تقدر على الحكم بيني و بينهم، و لا حيلة لغيرك فيهم. و فيه وصف لحالهم و إعذار لرسول اللّه صلى اللّه عليه و سلم و تسلية له و وعيد لهم. و عن الربيع بن خثيم و كان قليل الكلام. أنه أخبر بقتل الحسين- رضى اللّه عنه، و سخط على قاتله- و قالوا: الآن يتكلم، فما زاد على أن قال: آه أوقد فعلوا؟ و قرأ هذه الآية. و روى أنه قال على أثره: قتل من كان رسول اللّه صلى اللّه عليه و سلم يجلسه في حجره و يضع فاه على فيه.[۱]
[۱] الكشاف عن حقائق غوامض التنزيل، جلد ۴، صفحه ۱۳۲