الَّذينَ يَذْكُرُونَ اللَّهَ قِياماً وَ قُعُوداً وَ عَلى جُنُوبِهِمْ وَ يَتَفَكَّرُونَ في خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلاً سُبْحانَكَ فَقِنا عَذابَ النَّارِ (آل عمران: ۱۹۱)
آنها که در هر حالت، ایستاده و نشسته و خفته خدا را یاد کنند و دائم در خلقت آسمان و زمین بیندیشند و گویند: پروردگارا، تو این دستگاه با عظمت را بیهوده نیافریدهای، پاک و منزهی، ما را به لطف خود از عذاب دوزخ نگاهدار؛
– تفسیر المیزان (علامه طباطبایی)
– تفسیر تسنیم (آیت الله جوادی آملی)
– تفسیر مجمع البیان (شیخ طبرسی)
– تفسیر نور (حجت الاسلام قرائتی)
– تفسیر کاشف (حجت الاسلام بیآزار شیرازی)
– تفسیر ملاصدرا (ملاصدرا)
– تفسیر کشاف (زمخشری)
– تفسیر الدر المنثور (سیوطی)
– تفسیر کبیر (فخر رازی)
– تفسیر روح المعانی (آلوسی)