وَ قالُوا يا أَيُّهَا الَّذي نُزِّلَ عَلَيْهِ الذِّكْرُ إِنَّكَ لَمَجْنُونٌ (حجر: ۶)

و گفتند: اى كسى كه قرآن بر او نازل شده است، به يقين تو ديوانه‌اى.

خلاصه:

مشركان به پیامبر اسلام(ص) می‌گفتند: اگر در ادعای رسالتت راست می‌گویی چرا فرشتگان را نمی‌آوری كه برای سخنت شهادت بدهند؟ در اینجا خداوند، به آنها جواب محکمی می‌دهد و می‌فرماید: ما فرشتگان را تنها هنگام مرگ می‌فرستیم، نه پیش از آن و نه بعد از آن.

متن تفسیر:

«وَ قالُوا یا أَیُّهَا الَّذِی نُزِّلَ عَلَیْهِ الذِّكْرُ إِنَّكَ لَمَجْنُونٌ»:

مشركان به پیامبر اسلام می‌گفتند: ای كسی كه بزعم خودت قرآن بر تو نازل گشته است، تو دیوانه‌ای. یعنی ادعای جنون آسایی می‌كنی، نه قرآنی بر تو نازل شده و نه ما از تو پیروی می‌كنیم.

ابن عباس و حسن گویند: یعنی اگر در ادعای خود راستگو هستی چرا فرشتگانی نمی‌آوری كه براستی سخنت شهادت دهند؟ در اینجا خداوند، بآنها جواب قانع كننده داده، می‌فرماید: ما فرشتگان را تنها هنگام مرگ می‌فرستیم، نه پیش از آن و نه بعد از آن.

این معنی از ابن عباس است.

حسن و مجاهد و جبایی گویند: یعنی آنها با عذاب استیصال، نازل می‌شوند.

نیز از مجاهد نقل شده است كه یعنی: آنها همراه رسالت، در دنیا نازل می‌شوند.[۱]

[۱] ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن، جلد ۱۳، صفحه ۱۷۰