قُلِ اللَّهُمَّ فاطِرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ عالِمَ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ أَنْتَ تَحْكُمُ بَيْنَ عِبادِكَ في ما كانُوا فيهِ يَخْتَلِفُونَ (زمر: ۴۶)
بگو: «بار الها، اى پديدآورنده آسمانها و زمين، [اى] داناى نهان و آشكار، تو خود در ميان بندگانت بر سر آنچه اختلاف مى‌كردند، داورى مى‌كنى.»
– تفسیر المیزان (علامه طباطبایی)
– تفسیر تسنیم (آیت الله جوادی آملی)
– تفسیر مجمع البیان (شیخ طبرسی)
– تفسیر نور (حجت الاسلام قرائتی)
– تفسیر کاشف (حجت الاسلام بی‌آزار شیرازی)
– تفسیر ملاصدرا (ملاصدرا)
– تفسیر کشاف (زمخشری)
– تفسیر الدر المنثور (سیوطی)
– تفسیر کبیر (فخر رازی)
– تفسیر روح المعانی (آلوسی)